Wegwijs bij ziekte

“Ziek is men nooit alleen”

Kinderen pakken signalen snel op. Als de ouder bang is voor emoties, zal het kind de eigen emoties verbergen. Als de ouder liever zwijgt, zal het kind vroeger of later ophouden met vragen stellen (Bowlby, 1988).
Het ziek zijn van een gezinslid, de verwarring die dit met zich mee brengt en het verdriet, grijpt kinderen zeer sterk aan. Je ziet hen echter niet altijd staan in de chaos van dit gebeuren. Vaak gaan gesprekken langs hen heen, en probeer je hen te sparen.

Het wordt veelal als moeilijk ervaren om kinderen te informeren over wat er aan de hand is. Toch voelen kinderen (hoe klein ook) vanaf het begin dat er iets aan de hand is. Ze zien de symptomen of ze maken de consequenties van de behandelingen mee, zoals artsbezoeken, ziekenhuisopnames, vermoeiende of misselijke makende behandelingen. Ze stellen echter ook vast dat de andere ouder, of de opa’s en oma’s veranderen. Het leuke gezelschap dat ze voorheen waren, heeft ineens plaats genaakt voor bezorgdheid, verdriet, angst en spanning. Het is erg belangrijk dat je kinderen vanaf het begin duidelijk informeert over wat er aan de hand is. Ze hebben daar recht op en ze kunnen meer dragen dan volwassenen vaak denken. Het is vooral moeilijk als ze zich uitgesloten voelen, want dan missen ze ook alle steun.

Ziekte raakt het hele gezin, zeker ook jou als ouder. Door alle zorgen om je heen, weet je gewoon niet goed hoe je je kind het beste hier bij kunt helpen. Het zou fijn kunnen zijn als hij/zij zijn verdriet kan uiten bij iemand die los staat van alle zorgen die er thuis zijn. Wij van Dapper. helpen jullie hier graag bij.